IK HOU VAN STROOPWAFELS!

Ciao a tutti!

Er is weer een weekje voorbij en dus tijd voor een nieuwe blog op deze late maandagavond!

Een drukke week is dit keer ! Nadat ik vorige week mijn blog had afgerond, ben ik gelijk verder gaan leren voor mijn Italian Test. Want ja, er wordt hier ook echt wel gewerkt! Maar om eerlijk te zijn: Italiaans leren is geweldig.
Ook moest ik 'The Way Up To Heaven' uitlezen over Mr. & Mrs. Foster van Roald Dahl voor Engels, wat ook eigenlijk geen straf was.
Mijn test ging goed de volgende dag, zoals de meesten wel de eerste weken, gelukkig maar. Het is leuk hoe iedereen hier werkt voor een test, weer anders dan thuis. Zoals ik thuis dan nog wel eens zou bellen of FaceTimen met vrienden om voor een test te leren ga je hier gewoon even langs bij iemand. De Italianen zijn hier bijvoorbeeld heel behulpzaam bij het helpen met Italiaans en vinden het ook leuk je te helpen, zelfs de Latini kunnen het goed uitleggen. Je kan ook gewoon bij een leraar aankloppen als je dat graag wilt.

Dinsdagmiddag na school en Mensa met pasta is het altijd tijd voor zeilen dus heb ik weer alle Chinezen de boot in geholpen en zelf ook nog even kunnen zeilen, met echt prachtig weer hier nog! Je wordt hier gewoon nog steeds bruin na zo'n middagje op het water.

De volgende dag weer school en in de ochtend ziet het er meestal zo voor mij uit: ik zet mijn wekker op zeven uur! (jaja de school begint hier om 08:00!)
Meestal ben ik de eerste die wakker is in de residence, dat vind ik wel lekker want dan heb ook gewoon de tijd om even rustig te douchen. We hebben hier een badkamer met twee douches en we wonen op deze verdieping met 7 dus dat is prima te doen. Gelukkig kan ik dan net zoals thuis een muziekje opzetten aangezien mijn nieuwe roommate dat wél leuk vindt. Je ontbijt maak je hier dus zelf en aangezien ik vorige week een pot Calvé Pindakaas had gevonden was het deze week feest en mocht het eindelijk eens wat anders zijn dan Cornflakes. Ook maak ik na 16 jaar eindelijk mijn eigen brood voor de lunch pauze! Wat ook wel een omslag is he Pap?

Dan snel tas pakken en dan loop je 07:55 naar school, meestal kom ik dan Dora tegen. Een lief oud vrouwtje, die hier naast Old Offices woont en élke ochtend zeg ik: Buongiorno Dora! Comme stai?
Meestal zegt ze dan: Così così Caro, dat betekent 'het gaat wel'. Want ze heeft namelijk altijd wel last van iets... Dan wens ik haar meestal nog een fijne dag en loop ik om precies 08:00 mijn klas in!

Na school mijn theater klas die weer erg grappig was en vergelijkbaar met de oefeningen van Hofplein, leuk dat ik zelf ook veel kan inbrengen door die jaren lang Hofplein. Ook de discussie over de film Das Leben der Anderen in Filmclub die avond was super interessant!
De rehearsals voor de EE show (die ik mijn vorige blog heb beschreven) zijn ook al begonnen, naast het organiseren van de show, organiseer ik zelf ook een act: ik ga samen met een meisje uit Sri Lanka hier een gaaf jazz nummer zingen met sax, trompet, piano, drums de hele rambam! Wordt heel gaaf! (filmpjes zullen wel komen na 9 november!) Ook goed om te horen die avond dat het protest om Hofplein open te laten blijven goed is gegaan! Dat doet me erg goed om al die foto's te zien! Fingers crossed :)

De volgende dag was een beetje jammer aangezien ik was omgebracht in the Ninja Game.. op een hele sluwe manier: ik was wat foto's aan het laten zien van thuis aan wat mensen hier, en op een gegeven moment kwam Jacoppo een secundi uit Italië naast me zitten en deed heel (nep) geïnteresseerd en toen ik me heel even omdraaide voelde ik een sok om mijn nek. Dus helaas.. maar ik ben in de laatste 10 gekomen! Ook kreeg ik die middag nog een leuke kaart binnen in mijn pigeon hole van mijn lieve Opa en Oma Mimi. Dank jullie wel! Super lief!

Die dag kregen we ook nog eens te horen van de staff dat we een serieus probleem hadden in de bibliotheek. De veiligheid inspectie vindt dat onze bibliotheek niet veilig genoeg is. Want we zijn over het limiet van het aantal kilo boeken dat je mag hebben in een bibliotheek. We waren al over dat limiet sinds 1983, maar dat ter zijde. Dus een heleboel boeken worden VOOR NU ergens anders gestald en wanneer alles wat duidelijker is kunnen we weer het een en ander terug zetten. Maar de Self Taught students, ik dus ook, werden gevraagd voor de zekerheid om in een kwartiertje 10 of meer boeken uit te zoeken uit je eigen taal die je wilt gaan lezen in deze twee jaar voor Self Taught. Dat is verplicht. Ik dacht: Oh dat klusje is zo geklaard. Maar tot mijn verbazing stond er een hele kast vol met Nederlandse literatuur! Na eindeloos zoeken belde ik al snel mijn Oma, Tine, op om advies te vragen en samen hebben we de echte klassiekers uitgekozen voor de komende twee jaar. Denk aan: Harry Mulisch, WF Hermans, Jan Wolkers, Hella Haasse, Gerard Reve, Willem Elsschot. Dankuwel Oma!

De volgende ochtend moest ik voor mijn vak World Literature, wat deel is van Self Taught. Een Reflexive Statement schrijven over het drama stuk wat we hadden gelezen van Chekhov; the Cherry Orchard.
Een Reflexive Statement schrijf je in je klas in je eigen taal over wat je van het boek geleerd hebt en de discussies die we daar over hebben gehad. Het hoort nou eenmaal bij het IB.
Maar het was wel onwijs leuk om iedereen in zijn eigen taal te zien schrijven, ik had in mijn klas 10 nationaliteiten om mij heen en hoe je dan ziet hoe iedereen op zijn eigen manier schrijft of dat nou ondersteboven is van rechts naar links of visa versa vond ik erg interessant. Ik had zelf wat moeite om sommige woorden in het Nederlands op te schrijven, na 1 maand al! Omdat je zo gewend bent ALLES in het Engels te horen en op te schrijven.

Die avond hadden we met nog een paar andere een filmavondje georganiseerd waar we met een hoop dekens, en kussens en popcorn een hele gezellige avond hadden gecreëerd. Die avond kreeg ik alleen wel last van wat vervelende hoofdpijn wat blijkbaar even het teken was van vermoeidheid. Dus de volgende dag even goed slapen en in de avond ging het weer beter en ben ik meegegaan met de hele college voor een gezellige avond in Osmizza. De volgende dag stond weer in het teken van rehearsals en vooral weer studeren want deze week heb ik weer een heleboel presentaties en essays.

Vanochtend hadden we een hele interessante INA (Inter National Affairs) waarin er een gast komt speciaal voor de college die dan een lezing geeft over een specifiek onderwerp én aan het einde kun je vragen stellen. Zo was er vanochtend de Britse Ambassadeur van Italië, een hele intelligente ervaren man met geweldige verhalen. Hij is namelijk ook lang Ambassadeur geweest in Libië en kende ook de Amerikaanse ambassadeur die onlangs is omgebracht. Heel erg heftig dus maar wel echt heel interessant, ook omdat ik geïnteresseerd ben in zijn baan als ambassadeur. Erg leuk om daarna dan ook de kans te hebben hem van alles te vragen. Ik bestempel vanochtend daarom weer als een van die unieke ervaringen.

Ook ontving ik deze middag een groot pakket van mijn familie thuis met o.a. wat warme winter kleren, handige zeilspullen, heel veel eten en een ontzettend lief kaartje! Ik hou van jullie! Super! Ik heb de mensen hier allemaal eerst 'IK HOU VAN STROOPWAFELS' leren zeggen voordat ze er van een mochten genieten. Ook zegt mijn roommate nu elke avond 'Trieste' omdat ik ooit 'Truste' zei voor het slapen gaan, wat natuurlijk heel erg klinkt als Trieste, de stad hier dichtbij.

Ik ga mijn blog alweer afronden, het is alweer laat en ik wil het niet weer een heel boekwerk maken zoals vorige keer.
Bedankt voor al het lieve contact van jullie kant en ik mis jullie nog steeds wel, vergeet dat niet! Ik kan ook niet wachten tot ik mijn ouders en broertje en zusje alles hier kan laten zien deze Herfstvakantie!

Jullie ook weer een hele fijne week gewenst, oude klasgenootjes die Donderdag naar Rome/Napels vertrekken! Goede reis!


Jullie horen weer van mij!
Arrivederci!!