Back to usual? Not really.
Blijf op de hoogte en volg Douwe
22 Maart 2013 | Italië, Duino-Aurisina
Ciao a tutti!
Eindelijk weer een blog na alweer een lange tijd, ik heb weer een halfuurtje gevonden om alles even op te schrijven! Na al die geweldige reizen (Cairo, Istanbul en Milano) ging het leven hier natuurlijk gewoon weer verder en stonden er veel dingen op het programma, vooral voor school!
Afgelopen twee weken zijn ze hier nu al begonnen met presentaties voor Universiteiten, allereerst kwam er een algemene presentatie van onze counselors, gevolgd door een presentatie van IE University in Madrid, erg interessant! Komende maanden komen er ook nog eens vertegenwoordigers langs van o.a. grote Amerikaanse universiteiten zoals Stanford, Harvard, Middlebury, Chicago maar ook uit de UK zoals Oxford, Cambridge, LSE, UCL etc. Super gaaf natuurlijk dat we die kans krijgen maar doet ons wel allemaal realiseren dat we nog een heleboel moeten doen en presteren voordat we naar zulke geweldige universiteiten kunnen gaan en dat we al heel snel secondi worden…
Naast dat zijn ze ons ook nog eens aan het voorbereiden voor onze EE (External Essay), wat in Nederland bekend is als het profielwerkstuk. Ik moet dus nu kiezen in welk vak ik het wel doen. Ik zit te persoonlijk te twijfelen tussen Economie en Engels. Voorafgaand het bezoek van Opa&Oma op Donderdag heb ik nog van alles moeten afmaken, een History Essay over ‘Waarom de Weimar Republiek gedoemd was vanaf het begin’ en een Argumentative Essay voor Italiaans over roken en een analyse van een van Whitmans gedichten voor Engels. Ondanks de haast toch allemaal goede cijfers voor terug gekregen gelukkig!
Toen was het eindelijk zo ver, Opa&Oma kwamen aan in Duino! Na mijn kamer een beetje opgeruimd te hebben en terug te komen van Social Service, zaten ze daar gewoon aan een panino in Mickeys. Ongelofelijk! Ik heb ze gevraagd hun indrukken op papier te zetten van afgelopen dagen en het op die manier met jullie te kunnen delen in mijn blog, want ik denk dat een andere ‘point of view’ wel eens interessant is! Veel plezier:
“Als grootouders van Douwe wilden we graag eens een kijkje nemen op zijn College in Duino en ervaren hoe zijn leventje er daar uitziet. Na overleg bleken de dagen rondom het weekend van 16, 17 maart erg geschikt omdat we dan een aantal bijzondere events mee konden maken. We zijn met de auto gegaan en konden zodoende (op het dak) een Laser meenemen die door Ruud en Wendy aan het College gedoneerd werd, ten behoeve van de zeil studenten, waarbij Douwe samen met docent Maurizio, de instructeur is. We vertrokken op 12 maart 's middags; het weer was in Nederland nog wel goed, maar slechte vooruitzichten, met vooral veel sneeuw in België, Frankrijk en Noord- Duitsland. Wij kregen er op onze rit ook wel wat van mee en hadden veel bekijks met een ondergesneeuwde boot. Op donderdagmiddag kwamen we aan en is de boot door Douwe en een aantal mede- studenten van de auto afgehaald en met alle bijbehorende spullen, zoals mastje, zeil, roer e.d. bij de botenloods neergezet.
Ik zal hier verder geen dagboek schrijven, maar proberen onze indrukken van ons bezoek aan het UWC weer te geven.
Locatie en huisvesting
Duino is een schattig, klein en heel sfeervol dorpje aan de Adriatische kust; op de uiterste rots staat het kasteel van Duino, incl. de ruïnes van het eerdere gebouw en ook nog een heel mooie tuin. Douwe heeft ons alles laten zien. Het is een prachtig ingericht kasteel en de familie van de eigenaar heeft er nog tot kort geleden gewoond. Het UWC is deels gevestigd in een gebouw van het kasteel; aangrenzend zijn de mensa, het auditorium en enkele lokalen voor creatieve vakken gevestigd; het admin gebouw is ook prachtig klassiek. De residences van de studenten staan verspreid over het dorp en dat geeft een heel gezellige sfeer als je hen heen en weer ziet lopen naar de leslokalen of andere gebouwen; alles is te lopen, je hebt geen fiets nodig. Het geeft het idee van een campus, maar dan temidden van een "gewoon" dorp. Studenten zijn echt op elkaar aangewezen, er is geen andere afleiding. Dit sluit aan bij de ideeën van het UWC, waar we later meer over hoorden.
Op de staat van onderhoud van de residences valt heel wat af te dingen, maar het blijkt dat de studenten zelf daar niet echt last van hebben: zij zijn veel meer gefocust op de contacten met elkaar.
De ideeën van het UWC
Uit de verhalen van Douwe over de selectie hadden we al wel meegekregen dat het UWC (veel) meer is dan een "gewone" internationale school; het daagt studenten uit het beste uit zichzelf te halen, communicatie staat hoog in het vaandel en beoogt hen ook sociaal en maatschappelijk bewust te maken; daarnaast heeft iedere vestiging nog een speciaal accent; zo gaat het in het Adriatic vooral ook om het milieubewustzijn en sportieve inzet. Al deze doelstellingen zie je dagelijks in de praktijk, waarbij studenten druk zijn met opdrachten, discussies, voorbereidingen voor uitvoeringen enz. Indrukwekkend was het bijwonen van de wekelijkse Assembly op maandagmiddag; heel informeel, maar met volledige aandacht voor elkaar, en met respect, waarbij het op een heel natuurlijke manier aandachtig stil was. De rector deed eerst zijn mededelingen, waarbij hij (met het oog op een a.s. alumni weekend) veel aandacht besteedde aan het gedrag dat van een UWC- student verwacht werd. Na hem hadden diverse docenten nog mededelingen, daarna nog diverse studenten. Je ervaart dan echt dat het een gemeenschap is waarbij communicatie over en weer de groep bij elkaar houdt en inspireert. Van Douwe begrepen we ook dat de docenten veel meer zijn dan alleen leraar: in de lessen (en daarbuiten) dragen ze hun passie voor deze manier van "leren" ook voortdurend uit; wij hebben enkele van hen gesproken, de rector, de zeilleraar, Helen, de personal tutor, de lerares Engels en nog wel enkele. Erg leuk was dat aan het slot van de Assembly de Middle-Eastern/Asian week geïntroduceerd werd door studenten in nationale kleding.
De financiering van het UWC
Ondanks de flinke bijdragen die sommige ouders geven om de studenten het onderwijs hier te laten volgen, blijkt ook sponsoring noodzakelijk. Daar wordt veel aandacht aan besteed en worden ook studenten bij ingeschakeld, bijv. samen met het Communication Office. Er zijn Foundations die structureel sponsoren, maar er worden ook steeds nieuwe gezocht en men verwacht ook van de alumni dat zij zich hier voor inzetten. Op de dag van ons vertrek was Douwe deel van een groepje van 7 studenten die de CEO van de Illy- fabriek zou ontvangen om hem te vertellen over het belang van hun College; later in de week is er een excursie naar het bedrijf in Triest en hopelijk hebben ze hem kunnen verleiden om sponsor te worden! In de Assembly werd door de rector ook speciale aandacht besteed aan de boot die wij meegebracht hadden en gedoneerd was door Ruud en Wendy, parents of Douwe!
De Grand Anniversary Show
Deze werd gehouden in het prachtige Teatro Verdi in Triest, t.g.v. het 30-jarig bestaan van het UWC. Het was geweldig dat we dit mee konden maken. Meer dan de helft van alle studenten deden hier aan mee en hadden dit ook zelf georganiseerd; ze voerden muziek- en dansnummers op, die heel professioneel over kwamen, heel goed getimed waren en ook heel leuk en afwisselend om te zien. Douwe zong in een klein a-capella koor enkele prachtige liederen, en deed later nog mee in een Bollywood act. We hebben erg genoten.
Als traditie als een van de Nederlandse (groot)ouders op bezoek zijn, gingen we na afloop eten met de Dutchies: Douwe en Hester als 1e-jaars en Reine en Annelies als 2e-jaars; helaas kon Annelies er niet bij zijn. We hebben heel gezellig met elkaar gegeten in de Via San Nicolo (ook een traditie voor de Dutchies, begrepen we) en hen zo ook wat beter leren kennen.
Alles bij elkaar was ons bezoek een geweldige ervaring. Op het weekend hebben we met Douwe nog wat leuke tripjes in de omgeving gemaakt en veel prachtige overblijfselen van Romeinse en Byzantijnse kunst gezien, evenals heel veel jachthavens en schepen: kenmerkend voor de van der Stroom families! “
Ik sluit me helemaal aan bij dit lieve stukje van Opa&Oma, het waren een paar geweldige zonnige (soms regenachtige) dagen, we hebben veel kunnen bij praten over van alles, ik heb met trots veel dingen en mensen kunnen laten zien hier en veel gezien in Kroatië en rondom Duino door de goed geregelde uitstapjes van Opa&Oma. Ze hebben inderdaad net de leuke dingen kunnen meemaken, zoals bijvoorbeeld de Anniversary Show, die onwijs gaaf was en goed is gegaan in Teatro Verdi. Ook het begin van de Middle-Eastern/Asian week in Assembly, waarvoor we toevallig vandaag een Holi feest van hebben! Dat beloofd dus wat! Moeilijk wel weer even om afscheid te nemen, maarrrr sommigen mensen zijn hier al weer begonnen met het aftellen van de dagen.. niet meer dan 60 als ik het goed zeg. Voor mij alleen een beetje dubbel, aangezien het dit keer betekend dat we alle secondi gedag moeten gaan zeggen..
Na vertrek van Opa&Oma gelijk weer een toets voor Italiaans en een deadline voor een World Literature essay. Dus de drukte ging weer gelijk door! Wel tof op het moment en dit weekend, aangezien het Middle-Eastern/Asian Week is en het tegelijkertijd ook nog de Thirdyear Reunion is, wat vooral voor onze secondi erg leuk is die hen natuurlijk goed kennen van vorig jaar. Wij kennen ze helemaal niet, alleen van naam sommigen, dus weer een heleboel nieuwe mensen aan het leren kennen op het moment!
Ik ga weer even verder hier, nog een aantal Internal Assessments af te ronden en ga zo ook nog een taart bakken voor een verjaardag van een co-year, met Benedetto uit Italië.
Geniet van jullie weekend, hier schijnt het zonnetje met 16 graden! Hoop dat het bij jullie ook lekker weer is!
Arrivederci!
Eindelijk weer een blog na alweer een lange tijd, ik heb weer een halfuurtje gevonden om alles even op te schrijven! Na al die geweldige reizen (Cairo, Istanbul en Milano) ging het leven hier natuurlijk gewoon weer verder en stonden er veel dingen op het programma, vooral voor school!
Afgelopen twee weken zijn ze hier nu al begonnen met presentaties voor Universiteiten, allereerst kwam er een algemene presentatie van onze counselors, gevolgd door een presentatie van IE University in Madrid, erg interessant! Komende maanden komen er ook nog eens vertegenwoordigers langs van o.a. grote Amerikaanse universiteiten zoals Stanford, Harvard, Middlebury, Chicago maar ook uit de UK zoals Oxford, Cambridge, LSE, UCL etc. Super gaaf natuurlijk dat we die kans krijgen maar doet ons wel allemaal realiseren dat we nog een heleboel moeten doen en presteren voordat we naar zulke geweldige universiteiten kunnen gaan en dat we al heel snel secondi worden…
Naast dat zijn ze ons ook nog eens aan het voorbereiden voor onze EE (External Essay), wat in Nederland bekend is als het profielwerkstuk. Ik moet dus nu kiezen in welk vak ik het wel doen. Ik zit te persoonlijk te twijfelen tussen Economie en Engels. Voorafgaand het bezoek van Opa&Oma op Donderdag heb ik nog van alles moeten afmaken, een History Essay over ‘Waarom de Weimar Republiek gedoemd was vanaf het begin’ en een Argumentative Essay voor Italiaans over roken en een analyse van een van Whitmans gedichten voor Engels. Ondanks de haast toch allemaal goede cijfers voor terug gekregen gelukkig!
Toen was het eindelijk zo ver, Opa&Oma kwamen aan in Duino! Na mijn kamer een beetje opgeruimd te hebben en terug te komen van Social Service, zaten ze daar gewoon aan een panino in Mickeys. Ongelofelijk! Ik heb ze gevraagd hun indrukken op papier te zetten van afgelopen dagen en het op die manier met jullie te kunnen delen in mijn blog, want ik denk dat een andere ‘point of view’ wel eens interessant is! Veel plezier:
“Als grootouders van Douwe wilden we graag eens een kijkje nemen op zijn College in Duino en ervaren hoe zijn leventje er daar uitziet. Na overleg bleken de dagen rondom het weekend van 16, 17 maart erg geschikt omdat we dan een aantal bijzondere events mee konden maken. We zijn met de auto gegaan en konden zodoende (op het dak) een Laser meenemen die door Ruud en Wendy aan het College gedoneerd werd, ten behoeve van de zeil studenten, waarbij Douwe samen met docent Maurizio, de instructeur is. We vertrokken op 12 maart 's middags; het weer was in Nederland nog wel goed, maar slechte vooruitzichten, met vooral veel sneeuw in België, Frankrijk en Noord- Duitsland. Wij kregen er op onze rit ook wel wat van mee en hadden veel bekijks met een ondergesneeuwde boot. Op donderdagmiddag kwamen we aan en is de boot door Douwe en een aantal mede- studenten van de auto afgehaald en met alle bijbehorende spullen, zoals mastje, zeil, roer e.d. bij de botenloods neergezet.
Ik zal hier verder geen dagboek schrijven, maar proberen onze indrukken van ons bezoek aan het UWC weer te geven.
Locatie en huisvesting
Duino is een schattig, klein en heel sfeervol dorpje aan de Adriatische kust; op de uiterste rots staat het kasteel van Duino, incl. de ruïnes van het eerdere gebouw en ook nog een heel mooie tuin. Douwe heeft ons alles laten zien. Het is een prachtig ingericht kasteel en de familie van de eigenaar heeft er nog tot kort geleden gewoond. Het UWC is deels gevestigd in een gebouw van het kasteel; aangrenzend zijn de mensa, het auditorium en enkele lokalen voor creatieve vakken gevestigd; het admin gebouw is ook prachtig klassiek. De residences van de studenten staan verspreid over het dorp en dat geeft een heel gezellige sfeer als je hen heen en weer ziet lopen naar de leslokalen of andere gebouwen; alles is te lopen, je hebt geen fiets nodig. Het geeft het idee van een campus, maar dan temidden van een "gewoon" dorp. Studenten zijn echt op elkaar aangewezen, er is geen andere afleiding. Dit sluit aan bij de ideeën van het UWC, waar we later meer over hoorden.
Op de staat van onderhoud van de residences valt heel wat af te dingen, maar het blijkt dat de studenten zelf daar niet echt last van hebben: zij zijn veel meer gefocust op de contacten met elkaar.
De ideeën van het UWC
Uit de verhalen van Douwe over de selectie hadden we al wel meegekregen dat het UWC (veel) meer is dan een "gewone" internationale school; het daagt studenten uit het beste uit zichzelf te halen, communicatie staat hoog in het vaandel en beoogt hen ook sociaal en maatschappelijk bewust te maken; daarnaast heeft iedere vestiging nog een speciaal accent; zo gaat het in het Adriatic vooral ook om het milieubewustzijn en sportieve inzet. Al deze doelstellingen zie je dagelijks in de praktijk, waarbij studenten druk zijn met opdrachten, discussies, voorbereidingen voor uitvoeringen enz. Indrukwekkend was het bijwonen van de wekelijkse Assembly op maandagmiddag; heel informeel, maar met volledige aandacht voor elkaar, en met respect, waarbij het op een heel natuurlijke manier aandachtig stil was. De rector deed eerst zijn mededelingen, waarbij hij (met het oog op een a.s. alumni weekend) veel aandacht besteedde aan het gedrag dat van een UWC- student verwacht werd. Na hem hadden diverse docenten nog mededelingen, daarna nog diverse studenten. Je ervaart dan echt dat het een gemeenschap is waarbij communicatie over en weer de groep bij elkaar houdt en inspireert. Van Douwe begrepen we ook dat de docenten veel meer zijn dan alleen leraar: in de lessen (en daarbuiten) dragen ze hun passie voor deze manier van "leren" ook voortdurend uit; wij hebben enkele van hen gesproken, de rector, de zeilleraar, Helen, de personal tutor, de lerares Engels en nog wel enkele. Erg leuk was dat aan het slot van de Assembly de Middle-Eastern/Asian week geïntroduceerd werd door studenten in nationale kleding.
De financiering van het UWC
Ondanks de flinke bijdragen die sommige ouders geven om de studenten het onderwijs hier te laten volgen, blijkt ook sponsoring noodzakelijk. Daar wordt veel aandacht aan besteed en worden ook studenten bij ingeschakeld, bijv. samen met het Communication Office. Er zijn Foundations die structureel sponsoren, maar er worden ook steeds nieuwe gezocht en men verwacht ook van de alumni dat zij zich hier voor inzetten. Op de dag van ons vertrek was Douwe deel van een groepje van 7 studenten die de CEO van de Illy- fabriek zou ontvangen om hem te vertellen over het belang van hun College; later in de week is er een excursie naar het bedrijf in Triest en hopelijk hebben ze hem kunnen verleiden om sponsor te worden! In de Assembly werd door de rector ook speciale aandacht besteed aan de boot die wij meegebracht hadden en gedoneerd was door Ruud en Wendy, parents of Douwe!
De Grand Anniversary Show
Deze werd gehouden in het prachtige Teatro Verdi in Triest, t.g.v. het 30-jarig bestaan van het UWC. Het was geweldig dat we dit mee konden maken. Meer dan de helft van alle studenten deden hier aan mee en hadden dit ook zelf georganiseerd; ze voerden muziek- en dansnummers op, die heel professioneel over kwamen, heel goed getimed waren en ook heel leuk en afwisselend om te zien. Douwe zong in een klein a-capella koor enkele prachtige liederen, en deed later nog mee in een Bollywood act. We hebben erg genoten.
Als traditie als een van de Nederlandse (groot)ouders op bezoek zijn, gingen we na afloop eten met de Dutchies: Douwe en Hester als 1e-jaars en Reine en Annelies als 2e-jaars; helaas kon Annelies er niet bij zijn. We hebben heel gezellig met elkaar gegeten in de Via San Nicolo (ook een traditie voor de Dutchies, begrepen we) en hen zo ook wat beter leren kennen.
Alles bij elkaar was ons bezoek een geweldige ervaring. Op het weekend hebben we met Douwe nog wat leuke tripjes in de omgeving gemaakt en veel prachtige overblijfselen van Romeinse en Byzantijnse kunst gezien, evenals heel veel jachthavens en schepen: kenmerkend voor de van der Stroom families! “
Ik sluit me helemaal aan bij dit lieve stukje van Opa&Oma, het waren een paar geweldige zonnige (soms regenachtige) dagen, we hebben veel kunnen bij praten over van alles, ik heb met trots veel dingen en mensen kunnen laten zien hier en veel gezien in Kroatië en rondom Duino door de goed geregelde uitstapjes van Opa&Oma. Ze hebben inderdaad net de leuke dingen kunnen meemaken, zoals bijvoorbeeld de Anniversary Show, die onwijs gaaf was en goed is gegaan in Teatro Verdi. Ook het begin van de Middle-Eastern/Asian week in Assembly, waarvoor we toevallig vandaag een Holi feest van hebben! Dat beloofd dus wat! Moeilijk wel weer even om afscheid te nemen, maarrrr sommigen mensen zijn hier al weer begonnen met het aftellen van de dagen.. niet meer dan 60 als ik het goed zeg. Voor mij alleen een beetje dubbel, aangezien het dit keer betekend dat we alle secondi gedag moeten gaan zeggen..
Na vertrek van Opa&Oma gelijk weer een toets voor Italiaans en een deadline voor een World Literature essay. Dus de drukte ging weer gelijk door! Wel tof op het moment en dit weekend, aangezien het Middle-Eastern/Asian Week is en het tegelijkertijd ook nog de Thirdyear Reunion is, wat vooral voor onze secondi erg leuk is die hen natuurlijk goed kennen van vorig jaar. Wij kennen ze helemaal niet, alleen van naam sommigen, dus weer een heleboel nieuwe mensen aan het leren kennen op het moment!
Ik ga weer even verder hier, nog een aantal Internal Assessments af te ronden en ga zo ook nog een taart bakken voor een verjaardag van een co-year, met Benedetto uit Italië.
Geniet van jullie weekend, hier schijnt het zonnetje met 16 graden! Hoop dat het bij jullie ook lekker weer is!
Arrivederci!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
