Accepted! What next?

'Jongens, schrijf dit op want dit zijn belangrijke dingen die zelfs terug komen op je centraal examen in de zesde'. 'Dit soort kunstwerken zul je geheid tegen komen tijdens jullie Romereis volgend jaar in de vijfde'.

Elke dag werd ik er aan herinnerd op school of in de stad; dan ben ik er niet meer, dan zit ik al in Italië.
Al mijn leraren waren inmiddels op de hoogte, sommigen baalden: ' Zonde van die goede leerling' .
Sommigen niet: ' He he..pfoe eindelijk rust in de klas!'

Ik hoorde steeds vaker dat het leek alsof ik met mijn hoofd al in Italië zat. Dat was ook zo! Het was nog een wonder dat ik tijdens mijn Erasmian European Parliament week (een week waarin je gaat debatteren) een goed cijfer had gehaald!

Onze Facebook groep met alle geselecteerden, was echt vet gezellig en iedereen had het zelfde kwaaltje als ik: een concentratie van 0.0
We konden allemaal niet wachten tot de Voorlichtingsdag waar we onze Jaargroep voor het eerst allemaal zouden ontmoeten en alle informatie zouden krijgen over de volgende stappen die zouden komen. Ik wist inmiddels al van iedereen waar hij of zij naar toe ging en dus ook dat ik samen met Hester naar UWC of the Adriatic in Italië ga. Super gaaf!
Zij een prima, ik een primo! En samen de 'Dutch Primi'.
Het was de bedoeling dat we bij de Voorlichtingsdag een presentatie zouden houden samen over onszelf voor alle ouders en geselecteerden zodat iedereen je leerde kennen. De selectie was voorbij dus je kon niet meer afgewezen worden! Ik en Hester hadden bedacht om van te voren nog een keer af te spreken om elkaar beter te leren kennen. Zij woont in Schoorl, ik in Rotterdam en daar precies tussen in ligt Amsterdam dus dat werd ons ontmoetingsplek!
Toen kwamen we opeens op het geniale idee om een filmpje te maken van onze ontmoeting! Wij zouden elkaar beter leren kennen dus waarom zouden we het niet gewoon filmen dan kende iedereen ons gelijk als we het lieten zien op de Voorlichtingsdag. Dus dat was het plan, dinsdag 8 mei, na een drukke meivakantie repeteren voor mijn operavoorstelling, was het zover. Na school zouden we afspreken in Amsterdam met Margot (zij was helaas afgevallen in de tweede ronde) als camera vrouw. Toen we elkaar zagen gingen we gelijk aan de bak, het was een lange maar super leuke dag. Die twee jaar samen worden sowieso te gek! We zijn wel tot 23uur in Amsterdam gebleven! In die tijd zijn we nog een keer van camera vrouw gewisseld (Annemaayke bedankt! Annemaayke gaat btw naar Hong Kong), hebben we op allemaal mooie locaties gefilmd. Op het Damrak, de Dam, Prinsengracht, Vondelpark, Rijksmuseum, Concertgebouw, NEMO en we hebben als afsluiter heerlijk gegeten bij het Italiaans restaurant Vapiano.

Kortom, een super leuke dag met mijn super enthousiaste co-year Hester. Na heel wat monteren met mijn goede vriendin van school Juliette en haar vriend Dammes was het filmpje dan eindelijk klaar! (De link van het filmpje verschijnt binnenkort ergens, voor diegene die hem graag wilt zien.)

De Voorlichtingsdag, het was zo ver, het was dan toch eindelijk 12 mei. Na vroeg te hebben opgestaan, scheurde ik met mijn vader wéér naar Utrecht. Daar aangekomen in het kleine zaaltje van University College was het een groot feest van herkenning. Super leuk om alle 25 (minus de mensen van de Nederlandse Antillen) in het echt te zien. Heerte als voorzitter van de Focusgroep Begeleiding opende de dag, met haar praatje en verwelkomde alle ouders, leerlingen, alumni, selecteurs en mensen van het kantoor die allemaal aanwezig waren. We begonnen al vrij snel met de presentaties van de leerlingen, leuke dingen kwamen er voor bij zoals een vragenquiz, een grote kubus met foto's, een gedicht en zelfs een dansact. Na heel wat gedoe lukte het dan eindelijk om na de pauze ons filmpje te laten zien in het krakkemikkige zaaltje, de beamer deed het weer. De reacties na dat harde werk waren super en Iedereen vond het geweldig, er waren vooral veel mensen verbaasd over het feit dat ik stemmen insprak voor televisie op DisneyChannel. Vooral Maurits, die samen met Lisa net terug was uit zijn eerste jaar in Swaziland was daarvan helemaal onder de indruk! Dat was erg grappig.

Na alle presentaties kregen we het beruchte Seks, Drugs en Rock&Roll verhaal van Heerte, niet schrikken. Het viel reuze mee, en aangezien iedereen redelijk volwassen is was het niet meer alleen lachen zoals dat in groep 8 gebeurde.
Al snel werden de ouders en de kinderen opgesplitst en werd ons verteld wat ons te wachten stond op de Beursuitreiking die 4 juni zou gaan plaatsvinden. We moesten die 3 acts invullen waarvan er eentje altijd traditioneel een groepslied is. De andere twee acts waren al snel besloten, Kathelijne die die middag zo mooi had gedanst en Eline die een prachtig gedicht had voorgedragen.
Weer veel discussiëren later waren we eruit gekomen om nieuwe tekst te zetten op het nummer Het is een nacht van Guus Meeuwis voor ons gezamenlijke lied. We moesten dus aan het werk, maar dat zouden we allemaal doen in de repetities die we nog zouden plannen voor de Beursuitreiking.

Aan het eind van de dag konden we nog even praten met een alumni van UWC Adriatic, Nienke, die ons veel praktische info gaf en daarna was de dag voorbij. Hij was echt voorbij gevlogen. Na een leuke groepsfoto met z'n allen vertrok ik weer terug samen met mijn vader naar Rotterdam.

Na al die gave verhalen en mijn kennismaking met mijn te gekke Jaargroep wist ik het weer, dit was waarom ik naar UWC wilde.