Aanmelden? Stap 1: the Application Form
Door: DouwevdStroom
Blijf op de hoogte en volg Douwe
22 Februari 2012 | Nederland, Rotterdam
Zoals beloofd, vertel ik het hele UWC verhaal vanaf het begin, jazeker!
We waren gebleven bij de massale,
zeer interessante, maar toch ook en vooral spannnende Informatiedag. Tenminste die hadden we achter de rug.
Nu stond er een nog veel groter feest op me te wachten... the Application Form. *TUMTUMTUM TUMMMM*
Maar voor de gene die er nu mee bezig zijn of er op wachten: Het viel zoals ik al eerder heb gezegd reuze mee!
Na de Informatiedag, was ik eigenlijk in zo'n 'mood' gekomen dat ik gelijk verder ben gegaan met schrijven! Door al die voorlichtingen over de specifieke colleges, wist ik mijn voorkeuren lijstje zo in te vullen:
1. Wales, Canada, USA
2. Italië, Noorwegen
3. India
4. Costa Rica
5. Swaziland
6. Singapore
7. Hong Kong
8. Bosnië
9. Maastricht
Je mocht meerdere plaatsen op de eerste plek zetten.
-Wales, vond ik vooral ontzettend 'kicken' omdat ze daar als vrijwillgerswerk, helpen bij de Coastguard op het water.
-USA had veel debating in zich en veel theater wat mij ook erg aansprak en in
- Canada had je gewoon alles, van mooi weer tot sneeuw van zieke zeedieren helpen tot zeilen tussen de walvissen.
-Italië had ik beschreven als een mooi land, waar ik graag meer van zou willen leren, de echte zuiderlijke mentaliteit van die' éckte éckte capuccino en di pasta' was mij nog niet echt duidelijk maar leek me onwijs interessant. Ook het muzikale element sprak mij erg aan.
Na lang wikken en wegen, heb ik er uiteindelijk bij geschreven dat het me eigenlijk niets uitmaakt waar ik word geplaatst, in principe vindt je het UWC leven op elk College. Ik heb alleen beschreven dat ik Maastricht minder als een écht avontuur zal gaan beleven.
Ook het opsommen van je belangrijke gebeurtenissen vanaf je geboorte was een pittige klus. Tja, wat zijn nou toch bijzondere dingen die je deed als 1,2,3,4,5,6 jarige? Maar als je er eens met je ouders over praat kom je toch op hele leuke dingen, zoals ik al zei; je graaft echt diep in jezelf en wie je bent en dat is al iets heel leerzaams.
23 JANUARI, moest het hele pakketje (ook de brief van mijn ouders, mijn mentor en mijn leraar..Super dat jullie dat gedaan hebben voor mij! ) op de post en gemaild worden... ik had de deadline gehaald en ik was tevreden over het resultaat!
Maar dan nu.. het ergste..... AFWACHTEN op de uitslag!
Het zou ongeveer een maand duren en je zou per mail de uitslag ontvangen. Die tijd kroop voorbij, wachten en maar wachten en je mail checken.
Kortom, een best lastige tijd. Vooral omdat, kan ik me nog heel goed herinneren, de proefwerkweek er toen aankwam, nou probeer jij je daar maar eens op te focussen!!
De uitslag moest ooit komen en na precies een maand wachten, 22 februari kwam ik thuis van mijn Economie en Grieks PW, helemaal kapot dus. Telefoon naast me op de bank, *plop* (dat geluidje van een iPhone als je een mail krijgt).
Ik keek:
'Beste Douwe,
Gefeliciteerd, naar aanleiding van jouw aanmelding voor UWC willen we je graag uitnodigen voor een verdere kennismaking tijdens de tweede selectieronde. '
Het is vrij lastig, om te beschrijven wat er toen in mijn hoofd omging.. maar het leek op: HANEFJ45HT934YGJDFHKSJBNEMRGE WAJOO CEKRJHFIRSTUHTKJ AAAHH REWAGKJHSRETJH GEWELDIG!! :D:D:D:D
Tja, wat doe je dan op zo'n moment. Ik kon niet wachten om het te vertellen dus ik belde vol enthousiasme mijn moeder: MAM!! IK BEN DOOR, IK BEN DOOR NAAR DE SELECTIEDAG! *stilte* MAM??
"Ehm hoi Douwe.. Gefeliciteerd zeg. ja ehm.. je moeder is even wat te drinken halen..ik zal haar even roepen' ....
Het was haar secataresse die de telefoon opnam op haar werk...
Toen mijn moeder het zelf hoorde was ze natuurlijk super trots en heel enthousiast, ook mijn vader reageerde ontzettend blij, mijn opa en oma die het eigenlijk wel verwacht hadden zeiden ze, ja zo zijn ze dan altijd wel weer.
Toen belde ik al snel mijn paar beste vrienden op en voor ik het wist stond een van hen, Jelle, al voor de deur. 'Gefeliciteerd man!'
Toen kwam het wat minder leuke moment.. ik dacht aan Marlous, Willemjn en Ella die zich ook hadden aangemeld en hadden geploeterd voor de deadline. Hadden zij het gehaald? Ik belde ze op.. allereerst sprak ik mijn goede vriendin Marlous die nog niet wist dat de mail er was en terwijl ze met mij aan de telefoon zat de mail opende en erachter kwam dat het niet gelukt was. Dat gaf mij een dubbel gevoel. Zal ik niet snel vergeten, ik wist ook hoeveel het voor haar betekende, en ook Willemijn had geen goed nieuws gekregen helaas. Ik baal er nog steeds van!
Ella daarentegen uit mijn oude klas was wel door.
Marlous en Willemijn, super sportief dat jullie me zo zijn blijven steunen en helpen, dankjewel! Echt te gek!
Na mijn eerste wintersport vakantie in plaats van watersport vakantie zou de Tweede Ronde zijn *tromgeroffel* de SelectieDAG. Jazeker, een hele dag. Die bestaat uit groepsopdrachten, een debat en een interview.
Maar dat (ik lijk wel de Sprookjesboom in de Efteling) vertel ik de volgende keer...
We waren gebleven bij de massale,
zeer interessante, maar toch ook en vooral spannnende Informatiedag. Tenminste die hadden we achter de rug.
Nu stond er een nog veel groter feest op me te wachten... the Application Form. *TUMTUMTUM TUMMMM*
Maar voor de gene die er nu mee bezig zijn of er op wachten: Het viel zoals ik al eerder heb gezegd reuze mee!
Na de Informatiedag, was ik eigenlijk in zo'n 'mood' gekomen dat ik gelijk verder ben gegaan met schrijven! Door al die voorlichtingen over de specifieke colleges, wist ik mijn voorkeuren lijstje zo in te vullen:
1. Wales, Canada, USA
2. Italië, Noorwegen
3. India
4. Costa Rica
5. Swaziland
6. Singapore
7. Hong Kong
8. Bosnië
9. Maastricht
Je mocht meerdere plaatsen op de eerste plek zetten.
-Wales, vond ik vooral ontzettend 'kicken' omdat ze daar als vrijwillgerswerk, helpen bij de Coastguard op het water.
-USA had veel debating in zich en veel theater wat mij ook erg aansprak en in
- Canada had je gewoon alles, van mooi weer tot sneeuw van zieke zeedieren helpen tot zeilen tussen de walvissen.
-Italië had ik beschreven als een mooi land, waar ik graag meer van zou willen leren, de echte zuiderlijke mentaliteit van die' éckte éckte capuccino en di pasta' was mij nog niet echt duidelijk maar leek me onwijs interessant. Ook het muzikale element sprak mij erg aan.
Na lang wikken en wegen, heb ik er uiteindelijk bij geschreven dat het me eigenlijk niets uitmaakt waar ik word geplaatst, in principe vindt je het UWC leven op elk College. Ik heb alleen beschreven dat ik Maastricht minder als een écht avontuur zal gaan beleven.
Ook het opsommen van je belangrijke gebeurtenissen vanaf je geboorte was een pittige klus. Tja, wat zijn nou toch bijzondere dingen die je deed als 1,2,3,4,5,6 jarige? Maar als je er eens met je ouders over praat kom je toch op hele leuke dingen, zoals ik al zei; je graaft echt diep in jezelf en wie je bent en dat is al iets heel leerzaams.
23 JANUARI, moest het hele pakketje (ook de brief van mijn ouders, mijn mentor en mijn leraar..Super dat jullie dat gedaan hebben voor mij! ) op de post en gemaild worden... ik had de deadline gehaald en ik was tevreden over het resultaat!
Maar dan nu.. het ergste..... AFWACHTEN op de uitslag!
Het zou ongeveer een maand duren en je zou per mail de uitslag ontvangen. Die tijd kroop voorbij, wachten en maar wachten en je mail checken.
Kortom, een best lastige tijd. Vooral omdat, kan ik me nog heel goed herinneren, de proefwerkweek er toen aankwam, nou probeer jij je daar maar eens op te focussen!!
De uitslag moest ooit komen en na precies een maand wachten, 22 februari kwam ik thuis van mijn Economie en Grieks PW, helemaal kapot dus. Telefoon naast me op de bank, *plop* (dat geluidje van een iPhone als je een mail krijgt).
Ik keek:
'Beste Douwe,
Gefeliciteerd, naar aanleiding van jouw aanmelding voor UWC willen we je graag uitnodigen voor een verdere kennismaking tijdens de tweede selectieronde. '
Het is vrij lastig, om te beschrijven wat er toen in mijn hoofd omging.. maar het leek op: HANEFJ45HT934YGJDFHKSJBNEMRGE WAJOO CEKRJHFIRSTUHTKJ AAAHH REWAGKJHSRETJH GEWELDIG!! :D:D:D:D
Tja, wat doe je dan op zo'n moment. Ik kon niet wachten om het te vertellen dus ik belde vol enthousiasme mijn moeder: MAM!! IK BEN DOOR, IK BEN DOOR NAAR DE SELECTIEDAG! *stilte* MAM??
"Ehm hoi Douwe.. Gefeliciteerd zeg. ja ehm.. je moeder is even wat te drinken halen..ik zal haar even roepen' ....
Het was haar secataresse die de telefoon opnam op haar werk...
Toen mijn moeder het zelf hoorde was ze natuurlijk super trots en heel enthousiast, ook mijn vader reageerde ontzettend blij, mijn opa en oma die het eigenlijk wel verwacht hadden zeiden ze, ja zo zijn ze dan altijd wel weer.
Toen belde ik al snel mijn paar beste vrienden op en voor ik het wist stond een van hen, Jelle, al voor de deur. 'Gefeliciteerd man!'
Toen kwam het wat minder leuke moment.. ik dacht aan Marlous, Willemjn en Ella die zich ook hadden aangemeld en hadden geploeterd voor de deadline. Hadden zij het gehaald? Ik belde ze op.. allereerst sprak ik mijn goede vriendin Marlous die nog niet wist dat de mail er was en terwijl ze met mij aan de telefoon zat de mail opende en erachter kwam dat het niet gelukt was. Dat gaf mij een dubbel gevoel. Zal ik niet snel vergeten, ik wist ook hoeveel het voor haar betekende, en ook Willemijn had geen goed nieuws gekregen helaas. Ik baal er nog steeds van!
Ella daarentegen uit mijn oude klas was wel door.
Marlous en Willemijn, super sportief dat jullie me zo zijn blijven steunen en helpen, dankjewel! Echt te gek!
Na mijn eerste wintersport vakantie in plaats van watersport vakantie zou de Tweede Ronde zijn *tromgeroffel* de SelectieDAG. Jazeker, een hele dag. Die bestaat uit groepsopdrachten, een debat en een interview.
Maar dat (ik lijk wel de Sprookjesboom in de Efteling) vertel ik de volgende keer...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
